قبلن ها ...اون موقع که هنوز سایت هایی مثل بلاگفا درست نشده بود و وبلاگ نویسی ...نیاز به سواد برنامه نویسی هم تا حدی داشت ... تعداد وبلاگ نویس ها معدود بود ... و اونایی که همیشه می نوشتند و خوب هم می نوشتند ... اغلب همدیگه رو می شناختن و لینکهای هم رو داشتن ....
ولی با پیداش سایت های وبلاگ ساز رایگان فارسی ...... تعداد وبلاگ ها به صورت تصاعدی رو به ازدیاد گذاشت و هر چرت و پرتی توی وبلاگ ها نوشته شد (مثل نوشته های من )... و دیگه نمیشد که اکثر بلاگر ها هم رو بشناسند ....
اما حالا که دوران رکود وبلاگ نویسی و رونق تلگرام و اینستاگرام و این صوبتاست .... باز تعداد وبلاگ نویس ها ی پیگیر و سمج ... یا به اصطلاح معروف ...وبلاگ باز ها .......کم شده و ...حداقل توی یک بلاگ ساز - مثلا بلاگ اسکای - ...اغلب همدیگه رو میشناسن و ... تو راحت میتونی از یک وبلاگ به بقیه شون برسی ......
اینه که من گزینه ی موتورهای جستجو را غیر فعال کردم و ... لینک هم هیچ جا نمی زارم .... میترسم کسی که منو میشناسه ... خدای نکرده گذرش بیوفته به این وبلاگ!...
فقط یه چیز دیگه ......... تفاوت وبلاگ های فعال امروزی .... با اون وبلاگ های اولیه ...از نظر محتوایی ......... زمین تا آسمان است!....
همیشه وبلاگ نویسی بهترین راه بوده که به صورت ناشناخته حرفای دلتو بزنی و حرفای دل بقیه روبخونی...!
یه جور راه حل خوب و موثر شده برای تخلیه ی احساسات صادقانه و بدون رو در وایسی هم با خودت هم با بقیه....!
سلام...
برای اونی که نوشتن رو دوست داره .... بله راه خوبیه واسه تخلیه احساسات... البته دفتر خاطرات برای این کار خوبه .... اما وبلاگ دو تا مزیت داره ....اول اینکه نمی ترسی از اینکه ...کسی که نباید....دفترت رو توی خونه پیدا کنه و بخوندش....... و دوم که شاید برای اکثریت مهمتر باشه ... اینه که دیگرانی که ضرری برات ندارن ...نوشته ات رو می خونن و نظر میدن ... و اینطوری دیده میشی ... فکر میکنم اکثر وبلاگ نویس ها ...بیشتر دنبال دومی هستن ......
ممنون از نظرت