ســـــــــــــــــــــــــــلام....
سال نو مبارک .... سال ۱۳۹۲ هم رسید ... و ۱۴ روزه هم شد .... نمیدونم این اومدن و رفتن سالها واقعا چه اثری بر ما آدما داره ...غیر از بالا رفتن سن و پیر شدن چهره !....
کاش دانش و آگاهی و کمال مون را بالا میبرد و ... فکر و اندیشه و عقل و خردمون را پیر میکرد...
برای من که متاسفانه اینطور نبوده ... و این تقصیر هیچکسی نیست جز خودم ...
یه چیز جالبم هست ... اینکه سن بالا میره اما ... احساس چندان تغییری نمیکنه ... آدم وقتی ۸ ساله است ...فرد۱۸ ساله براش بزگسال محسوب میشه ... وقتی ۱۸ ساله است ...۳۰ ساله براش یه فرد جا افتاده است ...۳۰ سال که میشه ۴۰ ساله براش میان سال محسوب میشه ... ۴۰ ساله که میشه ...۶۰ ساله را پیر میدونه و ................................. اما وقتی خودش به هرکدوم از این سن ها میرسه ... در مورد خودش اون احساس را نداره ... هیچوقت خودش را بزرگ ... جاافتاده ... میان سال ...و بخصوص پیر حس نمی کنه ... و انگاری که روح هنوز بچه است ...گرچه اجازه ی بروز و ظهور این احساس را نداره ...
شایددلیلش این باشه که ... مقیاس عمر جسمی آدمیزاد که حداکثر ۱۰۰ یا همین حدوده ... با مقیاس عمر روحی اش فرق میکنه ... اگر روح نامیرا باشه ... ۱۰۰ یا حتی ۲۰۰ سال ... برای روح همون طفولیت محسوب میشه ...و لذاست که ...احساس ما آدم ها ...این گونه باقی می مونه ...