54

بعد از مدت ها اومدم سراغ این کمد خاک گرفته !... 

البته دلتنگی چند روز قبل هم بی تاثیر نبوده ... اومدم برای حرف زدن ...برای صحبت با خودم طبق معمول ... 

نمیدونم فقط منم که همه اش خودمو واکاوی میکنم ... احساساتمو تجزیه تحلیل میکنم ... دنبال علت حالاتم هستم ... و خلاصه خودمو زیر ذربین قرار میدم ...یا همه اینطورن!!؟... 

البته این عادت از وقتی خیلی جدی شد که ... خودم از عکس العمل های خودم ...و بعضی رفتارهای خودم ... به تعجب و شگفتی افتادم.... باورم نمیشد که چنین احساسی در قبال فلان عمل ...پیدا کنم ... یا چنان رفتاری را در قبال بهمان عمل شخصی ....از خودم بروز بدم ... و این بود که دنبال دلایل گشتم ...دنبال اینکه چرا من دارم مدام خودمو رو غافلگیر میکنم !! 

گاهی به جواب های خوبی میرسم ...جوابهایی قانع کننده ...گاهی هم به جواب هایی شگفت آورتر میرسم ... و بعضی وقتها هم به هیچ نتیجه ی قابل قبولی دست نمی یابم ... به هرحال در کار خودم موندم والا!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 

و اما دلتنگی و ناراحتی این چند روز اخیر برای چی بود؟... میگم برات !

چند سالی هست که میشناسمشون ... در سایت باهاشون آشنا شدم ... با اینکه خودشون و زندگی هاشون ...خیلی با من و نوع زندگیم فرق داره ... اما دوستشون داشتم ...چون آدمهای خوبی هستن ... و حتی این تفاوت ها برام جالبه ...برای منی که زندگی بسته و محیط رشدی محدود داشتم ... دیدن زندگی های مختلف و متفاوت ... جالب و حتی هیجان انگیزه ... و این شناخت را مدیون نت هستم ... شناختی که اگه نت نبود ...هزار سال زندگی دیگه هم ... برام حاصلش نمی کرد ... 

به هر روی ... با هاشون دوست شدم ... و فکر میکردم اونها هم ... دوستم هستند ... زنهایی کوچکتر یا بزرگتر ازمن ... با زندگی هایی متفاوت و اغلب شکست خورده در ازدواج .... ولی اشتباه میکردم ... 

چند بار ...وقتی که منو در جمعهای خصوصی شون ...دعوت نکردن ... این حس بهم دست داد ... اما هربار با بهانه هایی احمقانه ... خودمو گول زدم که نع !... اشتباه حس کردم ... و دلیل دعوت نشدنم موجه بوده !!... اما اینبار اصلا نمی تونم هیچ جوری ...سرخودمو گول بمالم... نه حالا که همه شون را به خونه ام دعوت کردم ... و به حریم خصوصیم راه دادم ... حالا دعوت نشدنم ... اون هم از طرف شخصی که اونقدر ادعای دوستی و علاقه میکرد ... این همه ادعای محبت به من را داشت ... هیچ دلیلی نمی تونه داشته باشه ...غیر از اینکه همه ی این حرفها و عرض ارادت ها ... دروغ بوده ... در بهترین حالت ...یه نوع تعارف بوده ... و اونا هرگز منو از خودشون ندونستن ...  

فهمیدن همین موضوع بود که ... غصه دارم کرد ... اما دلتنگی ام ...و ناراحتی اصلیم از این بود که ... چرا من باید بابت این موضوع اینقدر غصه دار بشم و این همه گریه کنم!!؟...  

مگه اونا کی هستن که ...پذیرفته نشدنم توسط گروهشون ... مهم باشه !؟ وقتی نگاه میکنم از همه لحاظ از همه شون ...سرم ... اوضاعم در برابر اونا ...از همه ی ابعاد ... بهتر و بالاتره ... و اونا باید از خداشون باشه که ... من برم در گروهشون .... 

خودم بهتر از هرکس میدونم که ...آدم افاده ایی یا خودبزرگ بینی نیستم ... اتفاقا برعکس ... من همیشه خودم را کمتر از حدم نشون میدم ...اصطلاحاْ جزو انسانهای متواضع هستم و تواضع را فضیلت میدونم ... اما تا جایی که طرفم ظرفیتش را داشته باشه ... اگه جایی این تواضع ... بخواد طرف مقابل را دچار توهم خودبزرگ بینی کنه ... نه دیگه ... ادمه نمیدم... 

اما این بار واقعا دلم شکست ... من خیلی صادقانه و خالصانه ...دوستیم را به این گروه تقدیم کردم ... و از هیچ چیز کم نذاشتم... اما .... اما ................. نمیدونم ...شاید توقعم زیاد بوده ... نباید انتظاری از دوستی های نتی میداشتم ... 

به قول خودم ... دوستی اینترنتی مثل گل مصنوعیه ... خوش ظاهر اما بی ریشه .................. 

حالا دیگه این فصل از زندگی ام بسته شد ... اونها را برای همیشه از فهرست قلبم خط زدم ... با آرزوی زندگی خوش برای اونها ...........دیگه کاری باهاشون ندارم ... 

باید از نو بنویسم همه را ... 

کوچه را ...پنجره را ... خاطره را ........