بالاخره امروز رفتم دنبال پرس و جوی کلاس نقاشی ... از اول خرداد تصمیم داشتم برم....امروز شده!!!
تقریبا تصمیم قطعی گرفتم که پیش کدوم برم.....اما یه موضوع دیگه هم پیش اومد .... یه اقایی بود از این تابلو برجسته ها درست می کرد.... نمونه ی خیلی زیادش که همه جاهست ... نمای ماسوله است ...
با روکش های چوبی درست میکرد..... بیشتر مصالحش ...شایدم تمامش... چوب بود....... یه هویی هوس کردم که منم یاد بگیرم و درست کنم... اموزشش گرون در میاد ... اما فک کنم ارزشش رو داره .......
به هرحال از هفته بعد....هم این رو میرم ....هم نقاشی رو....تا ببینم چی میشه و تا کی وکجا ادامه میدمش.....
نقاشی خوب کشیدن یکی از ارزوهای قدیمیه منه ...تقریبا از دوران قبل از دبستان.... همیشه دوست داشتم بتونم نقاشی های قشنگ بکشم....... بخصوص چهره ادمها رو....
حالا فرصت دارم که این یکی رو لااقل عملیش کنم.........
خب اینم یکی دیگه از جمله هایی که همیشه تو ذهنم میچرخه : « همیشه دوست داشتم بتونم نقاشی های قشنگ بکشم....... بخصوص چهره ادمها رو.... »
حتمنِ حتمن موفق میشید.
نقاشی یکی از هنر هاییِ که برای من همیشه باارزش و غیرقابل دسترسه. شاید استعداد ندارم، شاید تاحالا به یادگرفتن جدیش فکر نکردم و شاید هیچ کدوم. نمیدونم .. کشیدن چهره ی آدم این فرصتُ بهت میده که اول از همه اون آدمُ با تمام وجودت درک کنی، زشتی ها و زیبایی هاشُ و بعد، وقتی به مرحله ی اشباع رسیدی، حالا از دستت سرریز بشه رو بوم، رو کاغذ . این خاص ترین روش ثبت یه انسان دیگه ست. مثل گیرنده سلولی که برای بیان شدن روی سطح سلول، اول باید توسط اون بلعیده بشه و بعد، دوباره برگرده به سطح و اونجا بیان بشه. آدمی که تو قراره پرتره شُ بکشی، توی تو غرق میشه و بعد دوباره به سطح برمیگرده تا حالت مادیِ رنگ و خطوط رو به خودش بگیره. تجربه ی بی نظیریه! نیست؟!
برای من که با خاطرات، اتفاقات و آدم های اطرافم در هر زمانی زندگی میکنم، این بهترین راه ثبتشونه. حتی بهتر از نوشتن، البته به عقیده ی من.
امیدوارم خیلی ذوق به مرحله ی کشیدن چهره ها برسید و بیاید از حستون تعریف کنید.
من که منتظرم :)
سلام.....
باوووووووووشه ...حتما... میرم و میام حسم رو می نویسم...چه خوب باشه و چه بد....واسه خودمم جالبه بدونم ....رسیدن به یک ارزوی دیرینه چه حسی داره!