158-

چن سال قبل ... از طریق وبلاگ با پسری شهرستانی اشنا شدم که .... خیلی از زندگیش و دنیا گله داشت ....  یه شغل موقت با درامدکم داشت ... و با پدر و مادر پیر و خواهر کوچکترش ... زندگی میکرد و میگفت هرچی در میارم خرج این زندگی میشه و هیچی برای خودم نمی مونه ... از صب تا شب مثل قاطر کارمیکنم ....اخرشم هیچی به هیچی... دوتا برادر بزرگتر از خودش داشت که ازدواج کرده بودند و ... به گفته این اقا .... هیچ کمکی به پدر و مادرشون نمیکردن... و میگفتن حقوق ما ... زندگی خودمونم به سختی اداره میکنه ......و نمیرسه که بدیم به ننه بابامون....... جالبیش اینجا بود که میگفت بابام کشاورز بوده و الان چون نمی تونه خودش کار کنه ...زمینش رو اجاره داده و... از این راه یه درامدی داره ..... اما کمه.... خلاصه که همه اش از وضعیتش می نالید و حتی تا مرز خودکشی هم پیش رفته بود......

بهش میگفتم : خب تو اگه از این وضع ناراضی هستی ...مجبور نیستی تحمل کنی .... برادرهات هم  اندازه تو در قبال پدر و مادرشون وظیفه  دارن .... میگفتم مامان بابات مجبورت کردن خرجشون کنی؟ میگفت نع .......اینا از دست رفتارهای من اینقدر ناراحتن که هی میگن برو دنبال زندگی خودت ....ما خودمون از پس خودمون برمیایم!...

میگفتم خب ..پس مرگت چیه دیگه؟....... میگفت من نمی تونم بی تفاوت باشم ....من خودمو در قبال پدر و مادرم و بخصوص خواهرم ....مسول میدونم و نمی تونم بی خیالشون باشم ......از طرفی هم دلم میخواد ازدواج کنم اما چون هیچ پولی ندارم نمی تونم ........

راستش منکه نمی فهمیدمش!... کلا این ادمایی که تریپ فداکاری واسه کسی (پدر مادر خواهر برادر فرزند وهرکسی ) ... بر میدارن و بعدشم از اوضاعشون هی مینالن رو ... نمی تونم درک کنم!... یا تو دلت میخواد این کار رو بکنی یا نمی خوای!....... اکه دلت میخواد خب ناله ات واسه چیه؟.... اگرم نمی خوای ... راه باز و جاده دراز.....برو بسلامت!...

بله گاهی شرایطی هست که مجبوری از کسی پشتیبانی یا نگهداری کنی و هیچ کس غیر تو هم وجود نداره که .... به اندازه تو در قبال این فرد وظیفه داشته باشه ..... در این حالت انسانیت حکم میکنه که ....وظیفه ات  را انجام بدی ........ اما زمانی که راه های دیگه ای هم هست .... کسای دیگه ای هم هستند که به اندازه تو مسولند ... چرا خودت را میندازی توی هچل؟... بعدشم تا مرز کشتن خودت و دیگران میری جلو؟!!!!........

من عقیده دارم که اعتدال توی هر چیزی بهترینه ....حتی در مهر ورزی ....... مثلا من هرگز دلم نمی خواد خودم را فدای بچه هام بکنم.... وظایفم را انجام میدم ... اما نه بیشتر ....... اینطوری برای اون هام خیلی بهتره .....چون دیگه توقعی هم ازشون ندارم و باج عاطفی ازشون نمی گیریم و........ هی نمیگم جووونی و عمرم را به پاتون گذاشتم حالا شما هم باید همچین کنید یا حرفمو گوش کنید یا هزار تا منت دیگه!.....